LANGIT
kasumba. Rambut-rambut matapoé tingkélébét ngagurat ngahirid wanci nu
méh surup. Tihang-tihang langit, jurungkunungna gunung-gunung
sagolédagan deui kana bantal jeung guguling peuting. Semu hideung poék
mongkléng. Semu pirang, ongkoh. Sariak layung nu ngungun suwung. Asa
nyorang lukisan-lukisan Van Gogh mangsa manéhna rumanggieung sanggeus
ngeureut ceulina. Ngan langitna, langitna tungtung panon nu kahalangan
rewigna buuk kuring nu tan laas kausapan cinyusu, kanvas raksasa nu
salawasna ngarobah-robah rasa téh, henteu ngulincer. Van Gogh mah
mémang jénius dina mindah-mindah rasa. Mindah-mindah nu motah dina
jeritan paratna katunggaraan ingkang dirina. Langit Van Gogh nyatana
langit nu motah. Aléwoh ku kahayang jeung kahariwang anu namper dina
warna-warna cétna anu hégar, tapi jadi garis-garis angin anu gulak-gilek
lir haté nu lewang, luwang-liwung nyawang puntangan. Di dinya, aya
cimata warna-warni. Aya keclakna getih nu lumanggéor kapangpéngkeun
motahna napas bumi. Napas gunung-gunung. Napas gupayna kembang-kembang
srangéngé nu ngarandakah nyawang lalangsé. Tapi lain konéng jeung héjo
ngémplohna kabungah. Geus lain wayah. Baheula mah Mamih sok gancang
nangkeup kana harigu. Hégak napasna nu ngeleter, ngamalir nepi ka
simpangan jajantung jeung paru. Teuteupna haneut kana kongkolak panon
kuring. Komo mun dina aisanana, asa ngalayang na marakbakna méga-méga.
“Geura ngawasuh panangan nya, Eulis! Sakedap deui Ustad Zénal sumping.
Tong ameng deui! Tuh kalong gé tos pupuntiran. Maralakan ramo-ramo
sareng rambut tangkal kalapa. Badé barobo. Sieuneun raja kalong hideung
nu janten Kélong Wéwé!” Ngabelenyéh kuring téh. Dihaja ngarah Mamih
marahmay. Geus sababaraha bulan atuda suwung baé. Biasa, Papah carang
mulang. Langka bajangkar ka kamar Mamih. Gancang muru jamban. Pupujian
bari neueulkeun dua leungeun kana pipi kuring nu semu beureum pias.
Gulak gilek. Tapi ayeuna mah henteu. Biwir asa katalimbeng. Rapet.
Pageuh. Keur naon Mamih ayeuna? Masih ngahuapan sop buntut kaseneng
Papah, kitu? Sono mah sono. Da kaasihna masih karasa nganteng mapat
marat na rasa. Meureun mana kitu du’ana husu kawas nu geus
kaliwat-liwat. Enya, apan ieu anu digeugeuhan ku kuring ogé teu
dileupaskeun Ka Lurah Tisna Sanjaya harita. Méméh kuring muncak
tunggara. Méméh kalénder-kalénder, bonéka Barby, rorobotan bangkong, sapédah sport, papakéan nu sarwa sutra, sapatu kulit jeung kéts, hénpon, komunikator, i-pod, kasét Cianjuran nepi ka underground, barejad,
nyéngléd, saroék, kalimpudan lebu kasimbutan ramat lancah. Hieum.
Cakueum. Tuh jam bufét nu bandulanana tina tambaga gé geus pireu.
Kélénéng kelentréngna geus napel dina kasimpé. Jarum jamna ngajeten.
Kai-kai jatina parias, kuleuheu, sanasib sakulinceran jeung lomari,
korsi bongkok belenong, tihang kuda-kuda, jeung suhunan tina Rasamala
katut eréng-eréngna. Kitu deui jeung nyangkérokna kusén katut panto
jandéla kamper Samarindana. Rarewig pasoléngkrah cék nu sok lalar liwat
pabeubeurang mah. Kawas kana buuk baé. Enya atuda imah kuno ieu mah geus
langka kapiara. Enya, ayeuna mah tara aya nu wani ngalanto ka dieu mun
geus sareupna. Ngan Bi Jumsih. Awéwé pangbedasna jeung pangludeunganana
saalam dunya sakanyaho kuring, nu hamo maturan. Purah jaga ti dituna
mah. Ti bilatung dulang kénéh manéhna tuhu satia. Nyuruluk nyabun
ngamandian. Ngawedakan ngayuputihan ngahuapan. Lir indung ka
beubeulahan haténa pituin. Seja ngaping ngagandong ka sakola ka
madrasah. Ari pakanci, siga parebut jeung indung kuring. Siga sahaté
satungkeban lalangsé. Ongkohna deuih, Bi Jumsih rarandaan tuna tuturus.
Sok komo deui, beubeulahan haténa ingkah tan béwara jeung nu lian.
Cenah, nu leuwih nyeletrok kénéh. Neuhneur beuneur lempay gugupay
pelenting cangkéngna. Enya, pasakan Bi Jumsih sakanyaho jeung Mamih nu
pangdipikaresepna ku kuring. Sop buntut. Sarua jeung Papah. Tangtuna
sop buntut sapi. Rapang bawang goréng bawang héjona. Tomat wé sakeureut.
Kalan-kalan maké jeruk nipis. Peuting ieu ogé geus sadia. Baku. Biasa
ari malem Juma’ah téh manéhna rikat nyadiaan. Teu poho apel Malang-na.
Jeruk Sunkis pon kitu deui. Cai hérang dina gelas keramik biru Bénhur,
masang jeung cai kopi ledoh dina batok kohok. Sanguna nu pulen jeung
seungit hiliwima pandan. Enya da angger Pandanwangi baé. Cenah téa
masang jeung tembang kameumeut kuring: Cianjur jeung Cianjuran. Baheula
mah kulitna lemes tangtuna gé. Tuh, ayeuna mah beuki karijut. Beuki
bongkok deuih. Atuh leumpangna gé semu digusur. Méh siga Si Bongkok ti
Northredam nu goréng tangtungan awon rupa tapi jujur satia. Untung
kénéh sakitu gé, teu ngéngsrod ngésor kawas kuring. Ngan pameunteuna
angger hégar beresih. Ah, nu langka batal wudu téa atuh aurana angger
ngagenyas. Tara laas dongéngna. “Duh Endén Putri, teu diwedak gé
kalinglap waé... Akang mah!” “Gandéng siah, Ajo! Kadéngéeun tukang
nyieun pilem geura!” “Muhun, da masih kénéh... pelem atuh Jumsih mah!”
pokna bari anteng ngaguntingan daun kacapiring. Irung rebéhna balap
jeung kumisna nu jocong. Panonna gular-giler, nempo pupucukan bari
sakapeung ngarérétan Bi Jumsih. Ih, ari katresna! “Meungeus, ah! Éra
yeuh ku Si Enéng Eulis! Tuh da seuri konéng! Geus ngarti tuda ninggang
di budak calakan mah!” Mang Ajo, supir Papah nu kalan-kalan ngurus taman
leubeut ku kekembangan téh, kalah beuki ngagonjak. “Éra mah, lamun
taeun dina tarang, atuh Ayang!” “Éh, meungeus ! Aya budak di dieu téh!”
Harita mémang kuring lebeng kénéh. “Naon taeun téh, Bi?” cék kuring
hélok. Bi Jumsih semu pias. “Tuh, nya... aaahhh!” pokna bari memener
samping kebatna, terus mangku kuring. Ingkah. Anéh Bi Jumsih mah. Tara
maké saragam bodas kawas pembantu di Villa gigireun. Villa Aa Jimmy nu
mirip Aa Jéffry dina télévisi. Éh, apan Aa Jimmy gé sok kana télévisi
kétang. Peutingna, basa simbut buludru dikeukeupkeun méh semet gado,
méméh néon baganti lampion nu pinuh ornamén, hadiah Papah basa tas ti
Rusia, ‘taeun’ téh ditanyakeun deui. “Taeun téh... karang India!” pokna.
Beungeutna semu beureum. “Naha atuh nyebat éra? Apan Bibi janten siga
Aishwarya Rai?” “Tos ah, geura bobo. Apan énjing badé ka Dufan!” cetrék
mareuman néon. Reyem-reyem. Ayeuna mah leuwih combrék. Harita téh taun
2000 asana. Salapan taun ti harita, leuwih ti soal ‘taeun’ gé antukna
mah apal, sanajan tara diapalkeun. Da tara aya dina ulangan sakola jeung
téntamén ieuh. Ari ayeuna taun sabaraha, nya? Ah, geus teu penting taun
sabaraha-sabaraha gé. Jam jeung detik geus leungit di dieu mah. Ngan
keur nu masih jumeneng penting sotéh. Hiliwirna bau bawang, nyampur
jeung ngeletekna haseup nu terus ngelun mawa seungitna menyan na
parupuyan. “Si Bibi mah tipeu Ema-ema jaman baheula. Yeuh Ibi, gentos
menyan téh geura ku parfum!” harita Aa Jimmy ngageuhgeuykeun. Bi Jumsih
seuri konéng, “Ah, da hakékatna mah sami kénéh atuh, Aa! Ngusir sétan!
Seja mapatkeun du’a ka alak paul, Ka Nu Murbéng Alam!” Bi Jumsih anteng
niup parupuyan. “Assyiiiik, Bi Jumsih udah hakékat banget, déch!”
ngagakgak. Untung sorban bodas beureumna nu jiga Yassér Arafat teu
arudulan. Enya, asa kamari kénéh. Éh, itu dina méja makan geuning surat
ti incu Pa Zidane Sanjaya, tuturus Lurah Pa Tisna Sanjaya nu duka ka
sabaraha, nu tadi beurang dibikeun ka Bi Jumsih masih aya kénéh, nya?
Sina dibaca ku kuring meureun? Enya sigana, da biasana mah tara disimpen
dina méja. Sok terus dibawa ka kamar nu pangtukangna tempat Bi Jumsih
titirah. Tuda paling gé surat tagihan ronda atawa udunan mun nu maot
biasana gé. Mun aya surat ti Papah atawa Mamih, kakara sok disimpen dina
méja bareng jeung susuguh. Bi Jumsih mémang bakal katempo anéh ku nu
lian mah. Mun keur sono naker, kuring sok datang kana impianana.
Isukna, sok katempo hégar marahmay ari geus didatangan téh. Ah, da tadi
gé geus dibaca asana. Eusina, cenah rék aya nu nyieun pilem di ieu imah.
Sarua eusina jeung omongan Bi Jumsih basa tadi ngobrol di tepas jeung
incuna Pa Zidane Sanjaya. Ari Pa Zidane Sanjaya apan budakna Pa Tisna
Sanjaya nu katilu. Ieu mah incuna. Janggawaréng kitu atawa kakait siwur
ka Pa Lurah téh? “Kumaha saur nu gaduh bumi?” Bi Jumsih ngabetem.
Dareuda terus ngajawab, “Pami juragan pameget sareng juragan istri mah,
Adén, apan tos teu patos maliré. Saurna tos teu kiat nanaon!” Ehm.
Mémang karunya Mamih jeung Papah téh. Basa dilongok gé, Papah keur
diinfus. Mamih anu maké kursi roda, satia marengan. Alus ka pucukna
carita Mamih jeung Papah mah. Basa keur ngorana mah sok remen
paloba-loba carita. Gurger. Durder. Enya, Papah téh nyéléwér. Apal pisan
da nyéléwérna gé sasat ka babaturan kuring di kampus harita. Siga
dina novél pop jeung sinétron pisan. Ngan teu pati lila, da Papah kaburu
éling, asana. Mamah bungangang deui. Tapi ku kasus éta, jeung kuring
mah Papah téh, hésé deui akurna. Haté kuring asa beulah, harita. Karunya
ayeuna mah ka Papah téh. Da seug lamun kuring téh masih hirup, masih
ngabeuleugeunjeur, moal teu dirawu dikeukeupan. Komo ka Mamih mah,
hayang ngagaléntoran. Haté naon atuh anu teu raheut nempo kolotna
sorangan geus teu payaan? Batur gé pasti boga kanyaah nu sarua ka akar
hirupna. Enya, sanajan ayeuna jarak jeung waktu lain halangan, bisa
ngebelesat sajorélat ka rumah sakit di Singapura kawas basa ka Mamah
mangsa beunang ku struk. Atawa mangsa ayeuna Papah keur di rumah sakit
Canbérra, Australia, keur keuna ku kasakit nu sarua, tetep taya gunana.
Ngangres. “Pami saur raina nu di Jakarta, kumaha Bi Nini?” Bi Jumsih, nu
ayeuna mah sok nelah Bi Nini ngeluk siga bari ngitung ubin keramik nu
geus rarenghat bareulah. “Mémang nyaluyuan, Adén. Tos néken sareng
produsérna saurna. Anjeunna mémang nu janten bakal ahli warisna ieu
bumi. Teu téga saurna, mung nuju kapépéd. Badé kumaha deui atuh, Adén?
Bi Nini mah bingung, Adén. Naha... mani bet keukeuh-peuteukeuh, nya?”
“Sumuhun, Bi Ni! Keur mah ieu bumi téh katélah... ayaan. Dalah tos
janten kacapangan balaréa, teu di daérah Puncak ieu wungkul, ka Jakarta
gé tos lami dugi. Ayeuna der badé dijantenkeun pilemna. Langsung cenah
di lokasina. Supados leres-leres orisinil!” “Waktos dongéng ieu bumi
aya dina koran sareng majalah, harita, haté Bi Nini mah rajét pisan,
Adén! Komo upami ayeuna janten di... pilemkeun. Ah... ancur... ancur...
Bi Nini, mah!” Harita Bi Jumsih ngagukguk. Buukna nu geus ngeplak lir
kapas langit, méh murudul maluguran kawas kembang-kembang srangéngé di
pakarangan ieu villa nu beuki teu kapiara. Kuring gé leuwih ti neureuy
ciduh garing ngabedahkeun cimata. Leuwih sedih batan harita mangsa
kuring dirogahala di ieu villa anu ngaplak dicét bodas. Di ieu tempat
lahir kuring nepi ka jengkerna, sanggeus suku kuring dihabek stik golep,
cangkéng jeung sirah diteumbragkeun kana tungtung méja jati, dirampas
makuta nu ditata dijaga ku kuring kalayan pageuh jeung gemetna. Tempat
kuring ditandasa nu kacida poharana. Tempat di mana kuring saterusna
ngangsrod, matak disarebut Hantu Ngésot gé. Suster Ngésot téa. Hantu Ngésot cenah kuring téh. Suster Ngésot.
Ngésod kénéh Bibi nepi ka ayeuna gé, ngésod kénéh Mamih, ngésod kénéh
waé.. Papih kuring téh. Ngésod. Sarua ning sesebutanana jeung nu di
Jakarta baheula, najan loba béda alur jeung plot caritana. Enya, asa
inget deuih kana unsur intrinsik jeung ékstrinsik dina prosa, basa keur
SMA ieu téh. Ké... asa tagiwur kieu ieu téh! Ah, keun baé disarebut Suster Ngésot gé.
Siga carita jurig nu kungsi dilalajoan, dianteur Aa Jimmy jeung Bi
Jumsih katilu Mang Ajo. Da sieun atuh. Serem cék babaturan gé. Leuwih
serem batan nu geus dijieun pilem dina taun 2007 baheula. Paingan atuh
nu kabireungeuhan panggih kawas dina pilem téa, sok sieuneun ku kuring
téh. Teu nyangka sacongo buuk gé, carita dina éta pilem téh bet
kaalaman ku kuring. Ah keun waé saterusna disarebut jurig nu pernah
dilalajoan ku kuring gé. Kieu-kieu gé kuring mah jurig démokratis. Teu
ieuh dipaké nyeri haté, da kitu buktina. Geus bosen nyeri haté téh.
Nyebutna gé geus teu hararayang. Apan geus leungit haté nu gudawangna
gé. Geus euweuh. Ratusan, atawa teuing rébuan kanyeri geus leuwih ti
namper. Leuwih kiled batan aspal. Sajarah kuring mémang pinuh ku getih.
Pinuh ku nu nyilétan haté. Mangsa jadi béntang di kampus Akademi
Keperawatan jeung Kebidanan méméh ka Kedokteran, harita gé kuring
mindeng nyeri haté. Ari bogoh ka babaturan sakelas, atuda sarua
setrésna. Loba teuing tugas praktikum. Komo apalkeuneun mah ngahunyud.
Ari bogoh ka dokter, apan loba nu geus karawin. Dalah kuring sering
diontrog jongklok tah ku sababaraha urang pamajikan dokter téh. Duka
teuing atuh, apan salaki maranéhna sorangan nu lieur téh. Utamana lamun
keur kuliah prakték jadi suster, sok loba nu tepak toél. Teu dilayanan
téh, dokter sénior mah bet kalah mitnah, majar kuring nu ngagoda.
Leuwih ti batan diinfus unggal urat dina awak, tah! Leuwih ti dicocogan
rébuan jarum suntik. Bogoh téh apan ka sahandapeun antukna mah. Ka
budak bungsu anak sobat Papah. Teu disatujuan, deuih. Éra cenah. Tong
ngawiwirang kolot, cék indungna téh. Nyeri Aa Jimmy, Nyeri Aa Jéffry.
Ah geuning, ka sasaha téh bet jadi masalah. Ka si itu kitu, ka si ieu
kieu. Loba teuing nu marebutkeun téh kalah matak lieur. Loba nolak
antukna mah. Tapi nya kitu, kanyeri terus... terus... hantem marengan.
Apan anu ngarogahala gé salah saurang ‘penggemar berat kuring’. Wawuh
pisan. Deukeut pisan. Tapi naha bet maéhan? Pira gé teu daék diajak teu
uni. Padahal ari hayang ‘taeun’ mah, hayang ‘karang India’ mah, apan
marakbak dina internét gé. Di jalan, di café, di hotél, di kolam renang,
dina lip, di tempat kos-kosan, di mana jeung iraha waé ogé loba. Ceuyah
siah di luhureun menara pangluhuma sadunya gé! Huh! Fuahhhh! Basa geus
tilar dunya gé kitu. Ka Bram Stoker Si Pangéran Drakula ngan tahan
sataun mun diukur ku ukuran waktu dunya mah. Geuleuh tuda hayoh waé
ngajak ulin ka gudang Palang Mérah Indonésia. Diajak ka Paléstina, Irak,
jeung Iran mah nu harita loba getih di pangperangan, mumul. Loba kénéh
anu saroléh, jadi sieun cenah. Getih nu jihad mah kalah matak melag. Sok
panas kana awak. Ari di Indonésia mah haraneut nuju ka seger. Najan
loba nu wiridan da leuwih loba nu henteuna. Ngan di dieu mah sok
paheula-heula jeung Vampir ti mana ti mendi maok getih téh. Dasar
Drakula jeung vampir goblog! Keur hirup jadi bangsat gerotan, mangsa
jadi jurig ogé maling kénéh waé. Jeung Dr. Frankenstein, kalah milu
coplok sirah. Ngan tahan genep bulan opat poé lima jam opat puluh dua
menit tujuh detik ukuran dunya. Jeung Dr. Faust-na kitu deui. Nya
kumaha, atuh? Jeung Hamlét Pangéran Dénmark sarta jeung Raja Léar anu
dicaritakeun William Shakespheare gé, teu tahan lila. Maenya rék
bobogohan waé kudu bari ékting. “Kedah merenah atuh calikna, Yang!
Supados luyu sareng blokingna. Tah ieu naskahna gé kieu heula!” cek
Hamlét bari mesat pedangna. Ari jeung Raja Léar mah matak kesel. Tuda
ngapélan téh sok bari ceramah politik jeung filsafat nepi ka subuh.
Eureun sotéh kagareuwahkeun Bi Jumsih ari rék solat. Aya deui Si Roméo
nu maot alatan bunuh diri nginum racun téa. Ngan ari bobogohan téh
keukeuh kudu dina tarajé. “Supados romantis, sapertos ngawitan Aa
nepangan Juliét ka loténgna!” alesanana téh. Tapi ah, bogoh waé da kasép
enya ogé mindeng timburu jeung matak cangkeul ditangkeup dina tarajé
mah. Hararésé deuih bari ngésod mah. Tapi teu lana deuih, da kaburu
diontrog Juliét-na. “Ari Aa Roméo téh hoyong racun deui?” sentakna bari
mamawa botol. Jejebris. Ka kuring gé mureleng. Ka Genderewo mah komo
ngan lima menit. Bararaid. Hayang bobogohan téh kudu di tempat anu cék
manéhna romantis: di kuburan, tempat miceun runtah, cubluk, atawa tempat
ngecrét muncratna limbah. Aya anu rada tahan téh Si Jurig Jarian.
Pédah éta kuring sering ka WC, ka jarian. Sering panggih ahirna jadi
kapincut. Komo da manéhna sok resep ngahibur. Kungsi méré tarucing:
“Yang, walungan naon anu pangpanjangna?” Kuring ngajawab, Sungai Nil.
Lain cenah. “Sungai Cikapundung, Sabab meuntasan Asia-Afrika” kéomna.
Kuring mésem. Aya deui anu kieu: “Yang, kunaon Monas di luhurna aya
emas?” Kuring gideug. Pokna téh,”Upami aya ayuan mah pasti pada
naékan!”. Keur jumeneng kénéh gé cenah mah sok rada sableng. Kungsi
ngahaja ka dokter nu geulis. Geus dipariksa terus dibéré obat. Manéhna
gideug. “Néng dokter, abdi mah lebet angin. Hoyong téh pangerokeun wé!”
Malah kungsi dokter geulis téh digelendeng ku manéhna, “Néng dokter téh
ku naon bet siga nu limpeuran? Anu rieut téh apan mastaka pribados,
tapi naha anu disuntikna bet... imbit?” ka dituna dokter nu masih
parawan téh, cenah jadi sok nepungan ka kosanana. “Badé naon, kitu?”
cék kuring téh. “Ménta dipangnyuntikkeun!” témbalna teu euleum-euleum.
Ah, kitu waé sering gogonjakan di jarian téh. Baheula ogé aya dulurna Bi
Jumsih anu teu ngahaja nempo kuring keur jeung manéhna, langsung
kapiuhan. Ngelepek. Untung teu keur sosonoan. Ka saha waé nu ngapélan
ka ieu villa, ku kuring mémang langka ditampik. Kagok nolak téh. Keun,
itung-itung silaturahmi baé. Da tara aya anu dilayanan kaleuleuwihi.
Komo lamun dioconan ku Ramsés jeung Fir’aun mah, sok dijudesan. Kitu
deui ka Si Korun, Abu Jahal, Judas, Jengis Khan, jeung sakabéh tokoh
jarahat anu maotna teu sampurna téa. Ngan orokaya jadi loba gangguan ka
ieu wilayah. Komo mun Si Jimmy Héndrix apél, kabeukina ngahitar luhureun
suhunan. John Lénon, Fréddy Mércury, jeung Kurt Cobain ogé saruana
deuih. Nu leuwih mahiwal mah Si Élvis Presléy, Ari geus nyanyi téh sok
terus malédog ngabalangkeun piring jeung gelas kana témbok. Tatangga
loba nu teu tahan lila. Gararandéngeun. Kagareuwahkeun. Geus puguh anu
barogana mah apan leuwih hadé nyéwakeun villa-na ka saha baé. Baheula,
sanggeus kuring ngababatang guyang getih, Mamih jeung Papah ngalanglang
buana ka Swiss. Kuring gé ngarti da atuh sahaté anak jeung sungapanana
mah. Komo deui kuring téh nunggal. Sasatna teu adi teu lanceuk. Kolot
mana atuh nu teu ceurik getih... anak nu ngan hiji-hijina, nu dipuja
didama-dama, di gunting buuk di Barjanzian dibubur beureum bubur bodas
ti keur orok beureum kénéh, ngadadak leungit misah alam. Keur mah deuih,
rumah makan bogana Papah mémang pangmajuna mah anu di Swiss, meureun
ka ditu téh niat ngubur cimata getih aranjeunna. Dulur deukeut anu aya
di wilayah ieu ogé parindah. Pabéja-béja waé ngeunaan ieu wilayah,
utamana di ieu tempat, ieu villa bodas téa, jadi sayang rupa-rupa. Ngan
ukur Bi Jumsih anu kuat téh. Jeung ari keur kuring di dieu mah, tara
aya sarupaning sétan marakayangan naon waé anu daék ngaganggu Bi Jumsih.
Aya nu matak ketir. Kungsi aya nu nyieun acara Uji Nyali jeung
rupa-rupa acara ‘penampakan’ lianna, nu hayang panggih jeung mahluk lain
alam di ieu villa, teu kararuateun. Tong boro nempokeun sakabéh
dedegan tuda, karék ditempokeun cingir gé bubar. Loba babaturan
nangkring ngagosip kawas Si Manis Jembatan Ancol, Nyi Blorong, Sum
Kuning, Kuntilanak, atawa Marilyn Monroe nepi ka Lady Diana, kaasup
kuring jadi kahibur pisan nempo jelema-jelema anu lalieur téh. Cék
timbangan, hayang arulin ka ieu alam mah geus waé atuh maraot heula.
Kumaha waé carana. Gampang ieuh. Silét aya. Kampak balatak. Baygon nepi
ka narkoba pon kitu deui. “Asal ulah gantung diri, wé nya! Abdi gé ieu
tapakna nyeri kénéh!” saur Ceu Léak nu anyar mudik ti Dénpasar . “Pami
badé gé maké benang dina tangkal cikur!” cikikik Si Beranak Dalam Kubur.
Saréréa ngahihih. Kaasup Si Dhang Nhak ti Thailand nu keur namu. Ti
harita... lamun nyikikik téh sok ditambahan hihihihi... hih... hihi.
Matak, keun waé Bi Jumsih. Bi Nini. Sawios kituh. Arék milemkeun sajarah
kuring mah da moal aya pangaruhna ka kuring gé. Rék vérsi anyar rék
siga anu heubeul, pék téh teuing. Ngan mémang tungtung caritana meureun
ngagantung. Apan nu ngarogahala kuringna gé masih bébas. Mémang taya
saksi harita téh. Da si kéhéd téh siga nu apal di imah bakal towong.
Datangna téh meulah bulan deuih. Pinter ngaleungitkeun tapak lacakna.
Dasar ahli forénsik. Élmuna dipaké keur jalan tolna sétan. Sabenerna mah
aya gé pulisi nu hasil nyusud. Kuat bukti. Ngan teu wanieun. Loba
bayonét nu teu katara nyemprung nuju ka manéhna. Kitu deui ka
kulawargana. Asa hayang geura tenang pisan ieu téh. Asa hayang aya nu
ngamandian deui. Nyabunan ngandukan. Ngayuputihan ngawedakan.
Ngabajuan nyapatuan. Ngajékétan ngabonduan. Mamih, tos capé abdi téh
ngéngsrod waé. Tos capé, Papih. Tos capé Bi Jumsih. Tos capé. Keun,
lamun aya nu rék milem téh bagéakeun waé, Bi Jumsih. Sing Kuat! Sugan
waé atuh Bibi Nini téh milu jadi béntangna. Inget apan baheula, cék
Mang Ajo, lalaki nu ahirna nikah ka Bibi najan ngan sabulan lantaran
pati ku flu burung, pernah nyebutkeun Bibi téh geulis. Terus Bibi apan
nyaram, jebi, majar bisi kanyahoan ku tukang nyieun pilem. Lain pelem,
Bi. Tah ayeuna, peuting ieu pisan bakal daratangna téh dina surat tadi
mah. Tong sedih, Bi! Tong asa ancur! Ti baheula Bibi téh kuat. Ayeuna
ogé kudu kitu. Salawasna kitu. Kuring hayang nempo Bibi ngalalakon dina
éta pilem. Apan kitu ogé tawaran dina éta surat téh. Hayang orisinil,
kaasup tokoh-tokohna. Aya ku teu uyahan, mémang! Tapi...keun! Keun!
Keun! Lamun purun mah, kuring gé rék milu maén. Teu kudu dibayar. Duit
mah kari metikan ieuh di pipir gé. Komo lamun béntang utamana teu
bisaeun mah, kuring rék ngaharéwos ka sutradarana. Asup kana unggal
impianana. Manéhna kudu nyaho. Kudu ngarti. Yén, tangtu kuring bakal
leuwih nyaho jujutanana. Kuring gé apal saha produsérna. Penjahat mah
sok kitu. Sok balik deui ka tempat di mana manéhna ngarogahala korban
napsu bejadna. Hayang yakin dirina aman tina hukuman. Keun! Enya, Bi!
Keun sina dibéjakeun ka dununganana: Kuring suster ngésod, arék milu
maén!***
Ku Eriyandi Budiman
Ku Eriyandi Budiman
